Θα ήθελα να μιλήσω για το στίγμα της αμηνόρροιας . Είμαι 27 χρόνων και τα τελευταία 5 χρόνια δεν έχω περίοδο. Μέχρι τα 22 μου είχα μια δύσκολη μεν αλλά κανονική περίοδο κάθε μήνα μέχρι που ήρθε στη ζωή μου η νευρική ανορεξία και τότε η περίοδος μου σταμάτησε όπως συμβαίνει σε αυτές τις περιπτώσεις. Τότε προσπαθούσα να κρύψω και τη ψυχική μου ασθένεια και το γεγονός ότι δεν έχω περίοδο. Μέσα σε αυτά τα πέντε χρόνια που πέρασαν ξεπέρασα τη νευρική ανορεξία και νιώθω υπερήφανη και δυνατή να μιλήσω για αυτό ανοιχτά. Τι γίνεται όμως με την περίοδο που δεν επανήλθε ποτέ και πως να το αποδεχτώ εγώ η ίδια όταν είναι που είναι ανυπόφορο για το σώμα και ακούω μονίμως γύρω μου “γιατί έχεις νεύρα περιμένεις περίοδο;”, “Άντε όταν θα γίνεις μαμά με το καλό..”,” θα πάμε θάλασσα ή έχεις περίοδο” , “οι ορμόνες θα ναι…”..θα ήθελα να απαντήσω σε όλα αυτά ότι δεν έχω νεύρα από την περίοδο δεν θα γίνω μαμά μπορώ να πάω θάλασσα οπότε θέλω και δεν φταίνε οι ορμόνες γιατί δεν έχω. Το τόλμησα κάποιες φορές και οι αντιδράσεις ήταν “δηλαδή δεν μπορείς να κάνεις παιδί;”, “είσαι σε εμμηνόπαυση;”, “τυχερή μακάρι να μην είχα ποτέ το καλοκαίρι σε ζηλεύω”, “άρα κάνεις σεξ οπότε θέλεις “,”δεν Χρειάζεται να χρησιμοποιήσω προφυλάξεις”, “νιώθεις γυναίκα;” ..ΌΧΙ δεν νιώθω γυναίκα για την κοινωνία γυναίκα =περίοδο =μητρότητα, όχι δεν νιώθω γυναίκα γιατί στην κοινωνία δεν είναι αποδεκτή η παρουσία της περιόδου, φαντάσου η απουσία…οπότε ντρέπομαι χωρίς να θέλω κρύβομαι χωρίς να θέλω και μιλάω για την “περίοδο” μου κάθε μήνα χωρίς να έχω..

-Ανώνυμη