Όταν μου ήρθε περίοδος πρώτη φορά, πονούσα πάρα πολύ και δεν μπορουσα να καταλαβω τι μου συμβαίνει. Μολις ειδα αιμα αντι για ουρα αρχισα να κλαιω και φωναξα διακριτικά τη μαμα μου γιατι ντρεπόμουν. Μου εφερε μια σερβιέτα και με καθησυχασε λεγοντας μου οτι “εγινα γυναικα”, οτι η περιοδος ειναι υγεια και θα μου ερχεται καθε μηνα. Τοτε μου ειπε οτι παραδοσιακά φτιάχνουμε χαλβα και καλουμε κοσμο στο σπιτι για να το γιορτασουμε. Εννοειται απο την ντροπη μου της ζητησα να μην κανει κατι τετοιο και να το κρατησει μυστικο απ ολους τους αλλους. Επειδη μου ηρθε θεωρητικά αργά (στην Β’ λυκειου) ηξερα απο φιλες μου οτι τους ερχεται περιοδος χωρις να ξερω τι ακριβως σημαινει αυτο. Εγω ηδη απο τις πρωτες μου περιοδους ποναω παρα πολυ και υπηρχαν φορες που ανεβαζα και πυρετο, ειχα ναυτια, δυσπνοια και ατονια. Καμια γυναικολόγος μέχρι πριν 6 μηνες, δε μου ειχε μιλησει για τον ορο δυσμηνόρροια και πως αντιμετωπίζεται, περα απο τα αναλγητικα χαπια. Φετος, στα 23 μου, συνειδητοποιησα ποση αγνοια ειχα μεχρι στιγμης για κατι που μου συμβαινει τοσα χρονια, μονο και μονο επειδη καμια θηλυκότητα (ακομα και οι γυναικολογοι που εχω παει) δεν μιλούσαν ανοιχτά για την περίοδο.